Het indonesische woord “nanti” betekent “straks”.
Althans, dat dacht ik, toen ik nog maar een paar maanden in Indonesie woonde.
Ik heb uren zitten wachten op kennissen, die bij het weggaan “sampai nanti” zeiden, oftewel: “tot straks”.
Dagen later zag ik ze weer, en vroeg, waar ze gebleven waren, toen ze zeiden “tot straks”, ik had urenlang gewacht vertelde ik.
Ze waren zich van geen kwaad bewust. Totdat ik een nederlander sprak, die al jaren in Indonesie woonde. Hij vertelde mij, dat het woord “nanti” (straks) van alles kan betekenen.
Het kan letterlijk tot “straks” betekenen, maar ook “tot een andere keer” of “tot later een keer”.
Het is feitelijk eeen soort afscheidsgroet, waarbij je dat “nanti” maar open moet laten.
Hetzelfde doet zich voor bij het woord “besok” “morgen”.
“Besok” betekent letterlijk “morgen”, maar wordt ook gebruikt voor “later in de week” of gewoon “later eens”. Vaak gebruikt men dan “besok-besok”, als aanduiding van de toekomst.
Ook het woord “kemarin” “gisteren” heeft meerdere betekenissen. Letterlijk betekent het “gisteren”, maar het woord ook gebruikt om het verleden mee aan te duiden; dus bv. “laatst”, “vorige week”.
Precieze tijdsaanduidingen zijn in het dagelijks leven in de desa niet gebruikelijk. Anders dan in Nederland, waar men precies wil wanneer. Het punctuele Nederland, waar onzekerheid welhaast een taboe is, is hier ver te zoeken.
Als je eraan gewend bent, zoals ik nu zolangzamerhand, is het weldadig, gewoon geen stressmakende tijdsdruk. We zien wel.
Oost Java Info 