Nieuwe jaar 2016

Inmiddels ben ik vanuit de desa in Ubud aangekomen, waar ik een week zal verblijven; vooral om mijn zoon en diens vrouw weer te ontmoeten.
De reis duurde 14 uur, met 2 x een pauze om te eten. De overtocht met de boot duurde slechts 1 uur deze keer.
De overgang van de desa naar Ubud is enorm. De grote aantallen toeristen in Ubud, de vele files vanaf ’s ochtends tot ’s avonds  en de uitlaatgassen maken het er niet plezieriger op. En wederom hebben rijstvelden en mooie plekjes plaats gemaakt voor hotels, vila’s of winkels.
Maar ik kan mij weer even tegoed doen aan de vele restaurants en de goedgevulde grote  supermarkten. Ik schreef al eerder, dat de “dagelijkse” kost in de desa uiterst eenvoudig is: rijst, wat gekookte groenten, een ei, tahu en kroepoek. Vlees (kip) misschien eenmaal  per week een lepel.
De supermarkten in Jember hebben een zeer beperkt aanbod voor niet-Indonesiers. Tot mijn vreugde zag ik, dat shoppingmall Matahari  in Jember nu licht tarwe-brood verkoopt.
Hoewel Bali bijna alles heeft, om de buitenlander een prettige tijd te bezorgen, mis ik nu al  de eenvoud van de desa, en de schone lucht daar. En vooral de vele “ibu’s” en al die anderen uit mijn buurtje, die nu deel uitmaken van mijn leven. Ook de jongeren, die met de brommer of de fiets langs mijn huis gaan, en steevast “hallo papa” roepen. De oproepen tot gebed zijn er niet in Ubud; ik mis ze.
Temidden van (tien)duizenden toeristen loop ik maar wat alleen door Ubud. Gelukkig, dat dat tijdelijk is.

Ik wens alle lezers en lezeressen van mijn blog het beste voor het nieuwe jaar !